Kancelaria Adwokacka
Adriana Szczęśniak-Majcher
Tylko w społeczeństwie, w którym kobiety będą miały pełne prawo do wyrażania swoich opinii i będą szanowane w swojej odrębności i indywidualności, będziemy mogli mówić o istnieniu prawdziwej równości. Jeśli będziemy dążyć do tego, by kobieta była traktowana na równi z mężczyzną, nie tylko w relacjach osobistych, ale również w szeroko rozumianym życiu społecznym, to dopiero wtedy stworzymy świat, w którym miłość, szacunek i równość będą fundamentem każdego związku i każdej relacji międzyludzkiej.
Współczesne kobiety, mimo postępu, jaki udało się osiągnąć na wielu frontach, wciąż stają w obliczu wielu barier i stereotypów, które ograniczają ich wolność i możliwość pełnej samorealizacji. Społeczeństwo, często kształtowane przez patriarchalne wzorce, ciągle wplata w życie kobiet utarte schematy, które narzucają im, jak mają wyglądać, co mają robić i jak powinny żyć. Ale czego tak naprawdę pragną kobiety? Jakie mają oczekiwania wobec swoich relacji, a zwłaszcza wobec partnerów? I jak chcą być traktowane w miłości, pracy i codziennym życiu?
Feministyczne głosy, które wybrzmiewają coraz głośniej w przestrzeni publicznej, niosą ze sobą odpowiedzi na te pytania. Jedną z takich artystek, która w swojej twórczości podjęła temat traktowania kobiet i ich pozycji w społeczeństwie, jest Judy Chicago, której dzieło "The Dinner Party" stało się jednym z najważniejszych feministycznych symboli XX wieku.
Kobiety od dawna walczą o równość – nie tylko w zakresie wynagrodzeń, ale również w sposobie, w jaki są traktowane w relacjach społecznych. Równość, szacunek i prawo do wyrażania siebie w przestrzeni społecznej są podstawowymi wartościami, na które każda kobieta powinna móc liczyć. Jednak wzorce, które wciąż są obecne, nieustannie przypisują kobiecie rolę drugoplanową: jej zadaniem jest zaspokajanie potrzeb innych, jej marzenia i ambicje często spychane są na drugi plan.
Judy Chicago, tworząc swoje słynne dzieło "The Dinner Party", podjęła próbę wyzwolenia kobiet z tego schematu. Artystka, w tej symbolicznej kolacji, zadedykowanej historycznym postaciom kobiecym, takim jak Sappho, Sojourner Truth czy Virginia Woolf, w symboliczny sposób pokazuje, że kobiety zasługują na miejsce w historii. Na stole w "The Dinner Party" znajdują się puste talerze, które symbolizują niedoceniane przez historię kobiety, oraz bogato zdobione talerze, na których widnieją imiona kobiet, które zmieniły bieg historii.
W podobny sposób, jak Judy Chicago zwróciła uwagę na rolę kobiet, poprzez zaznaczenie ich obecności w sztuce, tak i współczesne kobiety starają się zmieniać sposób, w jaki są widziane w społeczeństwie, poprzez zwracanie uwagi na kobiece cechy i sposoby funkcjonowania. Kobieta nie chce być już obiektem, na którym skupia się jedynie spojrzenie mężczyzn, ale chce być partnerką, której głos ma wagę, a jej potrzeby są traktowane z szacunkiem.
W kontekście miłości, kobiety pragną więcej niż tylko namiętności – chcą całego zaangażowania emocjonalnego, wzajemnego szacunku oraz intymności, która opiera się na zaufaniu. Niestety, zbyt często we współczesnych związkach kobieta jest traktowana jako „dodatek” lub nawet "więzień" mężczyzny, a jej emocje są ignorowane, bagatelizowane, a nawet wyśmiewane. Współczesne kobiety oczekują, że ich partnerzy będą gotowi na otwartą komunikację, że będą gotowi na zrozumienie ich uczuć i pragnień.
Z drugiej strony, w społeczeństwie, które przez wiele lat kształtowało kobiety na wzór zewnętrznych oczekiwań, wciąż obecny jest efekt działania siły bezwładności, która wspiera ignorowanie ich kobiecych pragnień, opinii i potrzeb. W tym kontekście twórczość feministycznych artystek, takich jak Judy Chicago, pomaga dostrzec, że kobieta ma prawo do swojego indywidualnego rozumienia seksualności, do tworzenia swojej tożsamości i własnej definicji miłości. W dziele "The Dinner Party", w którym artystka ukazuje kobiece osiągnięcia i prawo do bycia zauważoną, można odnaleźć analogię do współczesnych związków, które powinny być oparte na szacunku wobec kobiecej postawy i osobowości, a nie tylko na powierzchownych oczekiwaniach.
„The Dinner Party” Judy Chicago to doskonały przykład tego, jak sztuka może stać się narzędziem do przełamywania patriarchalnych norm. W tym dziele artystka pokazała, jak kobieta może wyrazić swoją istotność w społeczeństwie, a także w relacjach międzyludzkich, jak również, że powinna wykorzystać swoją oryginalność i twórczość, do tego aby walczyć o bycie zauważoną.
To dzieło przypomina nam, że kobiety mają prawo do głosu, że ich historia jest ważna, a ich potrzeby, zarówno emocjonalne, jak i seksualne, muszą być traktowane z należnym im szacunkiem.
Najważniejszym elementem, który wciąż jest marginalizowany, jest prawo kobiet do wyrażania swoich opinii w kwestiach, które ich bezpośrednio dotyczą. Kobieta powinna mieć pełną swobodę wypowiedzi w sprawach, które mają wpływ na jej życie, jej ciało, jej karierę i relacje.
Niestety, wciąż za często spotykamy się z sytuacjami, w których głos kobiety nie jest traktowany poważnie, a jej zdanie jest pomijane w rozmowach na tematy dotyczące zdrowia, pracy, rodziny czy nawet miłości.
Dzieje się tak, ponieważ wciąż panuje przekonanie, że kobieta jest „mniej kompetentna", a jej emocje traktowane jako zbyt „irracjonalne” lub „nadmierne”, by traktować je poważnie.
Kobiety muszą mieć prawo nie tylko do wyrażania swojego zdania, ale również do tego, by to zdanie było szanowane.
Właśnie feministyczne artystki i aktywistki, takie jak Judy Chicago, udowadniają, że kobieta ma pełne prawo do decydowania o swoim życiu i że jej głos zasługuje na uwagę i szacunek, że są pełnoprawnymi uczestniczkami życia społecznego, które, tak samo jak mężczyźni, od zawsze mają realny wpływ na bieg historii, nawet jeśli ich rola jest umniejszana przez będących u władzy mężczyzn.
Aby kobieta mogła naprawdę zrozumieć, jak chce być traktowana, musi przejść drogę samopoznania i nauczyć się rozumieć swoje potrzeby. Wychowanie, które wciąż często promuje kobiety jako osoby, które powinny „dostosowywać się” do otoczenia, nie pomaga w rozwijaniu tego procesu.
W edukacji dzieci ważne jest, by obie płcie były uczone, że ich głos ma wartość i że potrzeby dziewczynek są równie ważne, jak potrzeby chłopców. Tworzenie przestrzeni, w której dziewczynki i chłopcy uczą się emocjonalnej inteligencji, szacunku do siebie nawzajem, swoich odmienności oraz rozpoznawania granic, to klucz do lepszych i bardziej autentycznych relacji międzyludzkich.
Świadoma swoich pragnień, wykształcona w takich warunkach kobieta, będzie mogła spokojnie i bez obaw wyrażać swoje potrzeby i oczekiwania. Takie podejście powinno stać się normą w relacjach międzyludzkich, zwłaszcza w miłości. Tak jak Judy Chicago pokazała w swojej sztuce, że każda kobieta zasługuje na to, by być widzianą i uszanowaną, tak każda kobieta w swoim życiu powinna czuć, że jej zdanie, jej uczucia i jej potrzeby są traktowane z należnym szacunkiem.
------------------------------
Dzisiejsze kobiety starają się coraz głośniej wyrażać swoje pragnienia – nie tylko w relacjach osobistych, ale także w kontekście pracy, kariery i aktywności społecznej. Współczesna kobieta nie chce już być tylko tłem, na którym mężczyzna buduje swoją historię. Ona chce być częścią tej opowieści – równorzędną bohaterką, której decyzje, marzenia i działania mają znaczenie. Jej oczekiwania wobec partnerów są jasne: mają to być relacje oparte na równości, otwartości, wzajemnym szacunku i zaangażowaniu. Tego samego chce dla swojej obecności w realiach społecznych. Płeć powinna stać się cechą transparentną. A to, co powinno mieć jedynie znaczenie, to indywidualne cechy każdego człowieka takie jak, mądrość, inteligencja, wykształcenie, doświadczenie i indywidualne predyspozycje - a sposoby funkcjonowania kobiet w społeczeństwie, zarządzanie w zakładach pracy, sposób prowadzenia negocjacji, czy też sprawowania władzy, nigdy nie powinny być komentowane z przymrużeniem oka, a raczej cenione ze względu na swoją niezaprzeczalną wartość.
Sztuka, jako narzędzie do wyrażania emocji i poglądów, daje kobietom przestrzeń do głośnego i odważnego mówienia o swoich pragnieniach, oczekiwaniach i doświadczeniach. Poprzez takie dzieła jak "The Dinner Party", Judy Chicago nie tylko daje głos kobietom historycznym, ale także wyzwala we współczesnych kobietach odwagę do głośnego wypowiadania swoich opinii na temat tego, jak chcą być traktowane, co w dzisiejszych czasach dynamicznych zmian jest działaniem, którego nie sposób przecenić.
Kancelaria Adwokacka
Adriana Szczęśniak - Majcher
ul. św. Wawrzyńca 39/5
31-052 Kraków
Zdjęcia: Piotr WERNER, Adriana Szczęśniak-Majcher, Barbara Bogacka
Copyright ©Adriana Szczęśniak-Majcher Kancelaria Adwokacka -Design by Adriana Szczęśniak-Majcher
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.